Ο Άρχοντας των δύο Κόσμων είναι το δεύτερο μέρος της Τριλογίας του Φίλιπ Πούλμαν, που έπεται από «Το Αστέρι του Βορρά» και προηγείται από «Το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο». Ένα φαντασιακό έπος με υπαρκτά ή όχι επιστημονικά ερωτήματα, με βαθυστόχαστους συμβολισμούς αλλά και φιλοσοφικούς στοχασμούς τουλάχιστον στην ιδεατή σφαίρα. Έχοντας διαβάσει το πρώτο βιβλίο, ο αναγνώστης αλλά και ο Μάνος Κοντολέων που το προλογίζει αναρωτιούνται δόκιμα για το κοινό του συγγραφέα. Είναι τα βιβλία του Φίλιπ Πούλμαν για παιδιά; Ο συγγραφέας φαίνεται να σαρκάζει και να αμφισβητεί πάσης φύσεως ειδολογικές κατατάξεις. Και αυτό είναι το ζήτημα του προλόγου.

Δεδομένου πως η βούληση του αναγνώστη διαμορφώνεται όχι μόνο από τη βιολογική του ηλικία αλλά και την πνευματική του ωριμότητα, το κέφι και από την επικρατούσα για μία περίοδο ψυχολογική διάθεση, στην ουσία δεν υπάρχει πρακτικό εμπόδιο σε ένα σαραντάχρονο πχ να διαβάσει ένα παιδικό παραμύθι, ή ένα δεκάχρονο να προσπαθήσει να επικοινωνήσει με ένα μυθιστόρημα από τη βιβλιοθήκη πχ του πατέρα του, αν πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν. Ο Φίλιπ Πούλμαν δείχνει να σαρκάζει τις όποιες δεσμεύσεις έχουν δημιουργήσει ειδολογικές κατατάξεις και … παρακάμπτοντας νόμους και «προτάσεις ειδικών» στρέφεται κατευθείαν προς τους αναγνώστες και ζητά από αυτούς ή να τον αγαπήσουν ή να αδιαφορήσουν για αυτόν.

Από τον πρόλογο του Μάνου Κοντολέων.

Αφού τα πειράματα με το Βόρειο Σέλας και τη Σκόνη έσκισαν τον ουρανό αποκαλύπτοντας παράλληλους κόσμους, σημείο κλειδί σε αυτό το μυθιστόρημα αποτελεί ο Πύργος των Αγγέλων, μια Αδελφότητα από άντρες που γνωρίζουν τα πάντα, φιλοσοφία, αλχημεία και που είναι υπεύθυνοι για την εμφάνιση των «Φαντασμάτων», τα βάσανα δηλαδή που ταλαιπωρούν τον καθένα μας και που είμαστε εμείς υπεύθυνοι για αυτά. Ήθελαν να κάνουν μία έρευνα στην πιο βαθιά φύση των πραγμάτων, να καταλάβουν τους δεσμούς που συγκρατούν τα μικρότερα μόρια της Ύλης. Σε μία πόλη εμπόρων και τραπεζιτών πίστευαν ότι ήξεραν τα πάντα για τους δεσμούς αυτούς, πως είναι εμπορεύσιμοι και διαπραγματεύσιμοι. Χρησιμοποίησαν τη δύναμή τους λανθασμένα και το αποτέλεσμα το αντιλαμβάνεται ο καθένας μας. Λεπτοδουλεμένα πράγματα…


Ένα υπέροχο βιβλίο που σας συστήνω ανεπιφύλακτα!

Η Σκόνη, το Αληθειόμετρο, οι μάγισσες που πετούν πάνω σε κλαδιά από έλατο των νεφών, όλα μας είναι γνώριμα από το πρώτο βιβλίο της απίστευτης τριλογίας που μας προσφέρει ο Φίλιπ Πούλμαν.

Σ’ αυτό το δεύτερο βιβλίο, ακόμα πιο σημαντικό και αξιόλογο, κάνουν την εμφάνισή τους τα Φαντάσματα. Όπου Φαντάσματα δεν είναι τίποτε άλλο από τα βάσανα που κουβαλάμε μέσα μας. Είμαστε εμείς υπεύθυνοι για την παρουσία τους στον ανήσυχο και απρόσεκτο κόσμο μας. Ψάχνουμε βαθιά στην ύλη για να βρούμε λόγους και αιτίες και ξεχνάμε τα πιο σημαντικά: την αγάπη, την ευτυχία, την ομορφιά.

Κι αυτό είναι το υπέροχο μήνυμα του βιβλίου: Το κοφτερό μαχαίρι δεν πληγώνει, δεν σκοτώνει, οι λάμες του δεν καταστρέφουν, δε χαράζουν, δεν ματώνουν. Πονούν, όμως συνάμα ανοίγουν ένα παράθυρο σ’ έναν κόσμο ολοφώτεινο, ζωντανό, μαγευτικό, πραγματικό, έναν κόσμο που ενώνει δε χωρίζει.

   Να ‘σαι καλά, Φίλιπ Πούλμαν.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου!